کلا آدمی هستم که کم سوتی میدم و اگر هم سوتی بدم خیلی معمولی و کوچیکه. شاید چون روابطم زیاد نیست و دلمشغولی هام کمه و اغلب تمرکزم رو حرف زدن رو حفظ می کنم. حالا دیشب می خواستم به یکی از دوستام اس ام اس بدم که اگه میخوای کفش بخری فردا بریم. بعد بخاطر همنامی، اشتباهی فرستادم واسه پسرخاله م که پنج سال ازم بزرگتره و دوران بچگی ارتباطمون بیشتر بود ولی حدودا ده سالی میشه که تقریبا هیچ ارتباطی با هم نداریم و چند سالی هم هست که ازدواج کرده.
به محض اینکه اس ام اس رو فرستادم، فهمیدم اشتباه کردم و چنان اعصابم خرد شد که با مشت می کوبیدم روی پام و می گفتم: اه اه اه … . بلادرنگ یه اس ام اس براش فرستادم و خودم رو معرفی کردم و معذرت خواستم و گفتم اشتباه فرستادم. اما همچنان عصبانی ام چون جوابمو نداد مرتیکه و حقشه یه اس ام اس بدم بکشمش به فحش تا بفهمه زن گرفتن یعنی چی. حالا خوبه زنش همچین چیزی هم نیستا، من خودم میرم زن می گیرم از هر پنجه ش یه آفتاب بریزه. گفتم به پدر که قرص قمر داشته باشد.
به امید آن روز … ایــمیــــــن
الهی آمین
آخی
اوه چه عصبی !
ایشالا !
خوبه که برای ِچند دقیقه هم که شده آدرنالین ِ خونت بالا رفده!
بعضی شماره ها رو اصلا نباید وارد کرد تو گوشی و همون بمونه تو دفتر ِتلفن بهتره!
شوخی کردما
اوخی
اعصاب نمیذارن دیگه
این چه آدرنالینی آخه
بعد اگه طرف بهم زنگ زد یا اس ام اس داد و به دفترچه دسترسی نداشتم بد نیست بگم شما؟
اوووووووووه!!!حالا گفتم چی شده!!!
۱۰ ثانیه هم ایشون گوشی دستش بوده و منم که در حال قربون صدقه رفتن خواهرزاده ی ۱ سالمون بودم…
خوبه پسرخاله بوده ها! متنشم ضایع نبوده که!
من یه بار خواهرزادم بغلم بود با گوشمی بازی میکرد اشتباهی زنگ خورده بود به یه سال بالاییمون که از جنس مخالف هم اتفاقا می باشد و یه بار برای یه کار ضروری شماره شو سیو کرده بودم…
ببینید، شما در اون زمان می تونستی خواهرزاده رو بزنی. من خودم سوتی داده بودم کیو باید می زدم؟ درد ما اینه.