چند روزی میشه که از مصافحه ی لیلا حاتمی گذشته و اعتراضات سیاسی و به تبعش حمایت های سیاسی و غیر فرهنگی کمی فروکش کرده. شاید بعضی به این فکر کنن که اگه جای حاتمی بودن چه عکس العملی نشون می دادن و پاسخشون به اعتراضات چی بود. هرکس عقیده و طرز فکری داره و موقعیت لیلا حاتمی هم خیلی پیچیده نیست. اما من بیشتر به این فکر می کنم که اگه جای شوهرش، علی مصفا بودم باید چه عکس العملی نشون می دادم؟
چند روز پیش هم موزیک ویدئویی منتشر شد که گلشیفته به عنوان مدل در ویدئو نقشی ایفا می کرد. اینطور بود که با پوشش کم و لباسی شبیه ژیمناست ها روی زمین دراز کشیده بود و تعداد زیادی مرد که بعضا لباس بر تن نداشتن هم رو به روش ایستاده و تو کفـِش بودن. جای گلشیفته بودن برای تصمیم گیری در مورد راه و روش زندگی خیلی کار سختی نیست. اما اینکه به جای پدرش چه واکنشی باید به این قضایا نشون داد جای بحث و تامله.
اکثر مواقع سکوت کردن بهترین کاره ولی بعضی جاها واقعا سکوت واکنش مناسبی نیست. من اگه جای علی مصفا بودم نمی دونستم باید چیکار کنم و ترجیح می دادم سکوت کنم و صرفا در خفا از همسرم دفاع کنم. یا اگه جای بهزاد فراهانی بودم خیلی موضع تندی نمی گرفتم و سعی می کردم با ملایمت خودمو از رفتار دخترم مبرا کنم.
این موقعیت ها بدرد وودی آلن می خوره که ازش فیلم بسازه. البته نه این وودی آلن. یه وودی آلن دلواپس!
همین مترو رو سوار شین برین.
