تمام کسایی که کلاس شبکه دارن توی راهروی رو به روی کلاس تجمع کردن تا استاد بیاد و در کلاسو باز کنه و بریم داخل و درس رو شروع کنه. استاد میاد و ما دانشجوها می خوایم با هم وارد کلاس بشیم.
من (خطاب به دانشجوی دختر): بفرمایید!
دانشجوی دختر: نه شما بفرمایید!
-: باشه!
و عین بز وارد کلاس میشم. حالا هی بگین فرست لیدی و این حرفا. افرادی مثل من که حالیشون نمیشه که.
———————————————
توی کوچه و دم در خونه هستم و کلید آیفون رو فشار دادم. مادری با دختر حدودا هفده هیجده ساله اش هم در همین لحظه میان کنار من و میخوان وارد ساختمون بشن. بعد از اینکه از آیفون میگن کیه و جواب میدم منم، در باز میشه. چون وزن در زیاده و باز کردنش نیاز به فشار زیادی داره، در رو باز می کنم.
من (خطاب به زن): بفرمایید شما
زن: ممنون
زن وارد ساختمون میشه.
دختر (خطاب به من): بفرمایین!
من: 
… (چیز خاصی نمیگم. عین گوسفند سرمو میندازم پایین و میرم تو)
دو حادثه با یک روایت
12 دیدگاه در “دو حادثه با یک روایت”
دیدگاهتان را بنویسید
به تو میگن یه جنتلمن واقعی
اما خوب کاری کردی
من هم اصولا اصلا و ابدا!اهل تعارف نیستم وحتی منتظر نمی شم طرف بخواد بهم تعارف کنه زود رد میشم.حالا شده طرف هم مثل من اخلاق بزی! داشته باشه هم زمان رد شدیم
با همین فرمون ادامه بده!
alijenabkontor2.blogfa.com
اینم ادرس همون مرد عقده ای
ولی حیف وقتت که به خوندن یه همچین وبلاگی بدی
بله. من جنتلمنم.
آخه میگن خانوما اول باید برن و مقدم ترن و اینا.
فرمون دست من نیست
فکر کنم اشتباهی شده
همینه دیگه, تارف اومد نیومد داره
تخصیر خودشون بوده ک فک کردن جواب بفرمایید چیزی غیر از “با اجازه” س
پس یعنی زن و مرد و پیر و بچه فرقی نداره؟ اینا چی میگن پس که اول خانوما و بزرگترا؟
آدم یا بفرما نمی زنه یا وقتی می زنه تا آخرش پاش وایمیسه
هر بفرما فقط واسه یه بار تاریخ انقضا داره