نه خنده یار من بود، نه گریه همدم من، شدم تنهاترین تنها، شده یک باور من
نه غربت یاد من بود، نه میهن یاور من، شدم یک عضو بی تاثیر، در این وادی بی مأمن
پی نوشت: اینم یه مطلب تین ایجری. یه وقت نگید تو بلد نیستیا.
هر چی تنهاتر بشی دنیا تو رو کمتر می خواد
6 دیدگاه در “هر چی تنهاتر بشی دنیا تو رو کمتر می خواد”
دیدگاهتان را بنویسید
من که دیگر نیستم حالا چه فرقی می‌کند؟
بی حضور یک نفر دنیا چه فرقی می‌کند؟
لا به لای ازدحام این همه بود و نبود
هستی‌ام با نیستی آیا چه فرقی می‌کند؟
با شما هستم شمایی که مرا نشنیده‌اید!
با شما خانم و یا آقا چه فرقی می‌کند؟
این‌که هر شب یک نفر از خویش خالی می‌شود
واقعاً در چشم آدم‌ها چه فرقی می‌کند؟
من به هر حال آمدم تا با تو باشم مهربانِ
واقعیٌت باش یا رویا چه فرقی می‌کند؟
واقعیت باش، رویا باش یا اصلاً نباش!
من که دیگر نیستم حالا چه فرقی می‌کند؟
” مهدی میچانی فراهانی”
بله. واقعا فرقی هم نمی کنه.
pardise zendegie? :D
بله! عکسش واسه پردیس زندگیه ولی من خودم کورش رفتم. اونی که توی عکس خریده من نیستم یه بنده خدای دیگه اس!
بابا بیخیال این کوروش بشید ترافیکش دیوونمون کرد
خب مگه من ترافیکی ایجاد می کنم؟ فاصله کورش تا خونه امون ده دقیقه پیاده رویه و لازم نیست سوار ماشین شم.
بعدش مشکل از اوناییه که قبلش به فکر نبودن. وگرنه اونجا رو ساختن که مردم بیان دیگه.