حامداچ

وقتی سالی تموم میشه دوست دارم به اتفاقات مهم گذشته فکر کنم. به اینکه اول سال چه برنامه هایی داشتم و الان به کجا رسیدم. اینکه چه اتفاقاتی رخ داده که دور از تصورم بوده و چطور با این حوادث کنار اومدم. اینکه چه کسایی نبودن و هستن و چه کسایی بودن و نیستن و چه مسائلی روز بودن و شدن. آخر سر بین سال های قبل مقایسه می کنم و بعدش برای سال جدیدم برنامه می ریزم.

پارسال همین روزا بود که یه مطلب درباره کارایی که تو سال نود میخواستم انجام بدم نوشتم و تا جایی که در اختیار من بود سعی امو کردم. نود نسبت به چند سال پیش کم اتفاق تر اما نسبتا سال بهتری برام بود مخصوصا نیمه ی دومش اما بعضی برنامه ریزی هام به هم ریخت و یه موردش سربازی بود که یه شبه مشمول شدم. سال نود و یک هم مثل نود از مهمترین سالای زندگی منه و میریم که بزنیم تو گوش دنیا.

سال جدید و عید نوروزو به کسایی که شماره اشونو داشتم تبریک گفتم. دلم نیومد اینجا هم تبریک نگم. از صمیم قلبم آرزو می کنم امسال بهترین دوره ی عمرتون باشه هرچند اگه به حرف گربه سیاهه بود که …