همونطور که از عنوان اینجا پیداست، کلا آدم نوستالژیستی هستم و حتی با یادآوری خاطرات بد گذشته خشمگین میشم، با یاد گذشته های خوب دپ می زنم و با فکر به خاطرات خوشایند بق می کنم. این بازآوری خاطرات می تونه با دیدن آدمی که سال ها از آخرین دیدارش میگذره رخ بده. میشه با شنیدن یک موسیقی قدیمی باشه. یا ممکنه با گذر از مکانی که سال ها پیش در اونجا خاطره سازی می کردیم باشه.
توی یکی از مجلاتی که می خوندم مطلبی درباره شخصیت های خیالی و فانتزی کار کرده بود و در یکی از بخش ها، درباره رمان و فیلمی به اسم داستان بی پایان مطالبی نوشته بود. من قبل از اینکه متن رو بخونم، تنها با دیدن عکس و چهره ی سگ و ملکه فهمیدم که این کاور واسه همون فیلمیه که تو بچگی دیده بودم و اون زمان هم خیلی دوسش داشتم و بهش عشق می ورزیدم (به فیلم؟).
بله. دیدن این تصویر منو برد به خاطرات پونزده شونزده سال پیش و زمانی که طفیلی نه ده ساله بودم و مثل الانم بی خرد. فیلم داستان بی پایان علاوه بر قصه ی جالبی که برای بچه ها داشت از یک جنبه ی دیگه هم برای من ارزشمند بود. بلی. من در همون اوان کودکی عاشق ملکه ی فانتازیا شده بودم و خب، اون موقع اینترنت نبود و من با اندوه بسیار تنها دقایقی رو با معشوقم خلوت کردم و بعد، اون بنده ی خدا به خاطره ها پیوست. اما الان با سرچی که زدم و کلیپی که از انتهای فیلم و تنها بخشی که از فیلم یادم مونده بود دیدم، به این نتیجه رسیدم که همچین مالی هم نبوده ملکه‌هه.
اما رمان داستان بی پایان، با اون اسم لاتین خوش آهنگ و خوش الحانش، قصه ی جذابی هم داره که فقط نیمی از داستان رو تبدیل به فیلم کرده بودن. البته داستانش برای گروه سنی الف و ب هست و یه وقت به حرف من نرید کتابشو بگیرید بخونیدا. وانگهی شور و حال کودکی محاله یادم بره….
پی نوشت: محض اطلاعات عمومی عرض کنم که بازیگر ملکه ی فیلم، توی تهران به دنیا اومده و باباش هم ایران شناسه که بعد از انقلاب از ایران میرن و دختره هم میره تبعه ی اسرائیل میشه. مرگ بر اسرائیل و مرگ بر من!
سلام هیچ چیز به اندازه بوی عطر ها منو به خاطرات گذشته بر نمیگردونه وچون من مرتب عطرمو عوض میکنم بوی هر عطری منو به یه دوره از زندگیم برمیگردونه
بله بوی عطر هم این خاصیت رو داره. من خودم عطری که ده سال پیش بو کردم رو یادم هست هنوز.