حامداچ

اصولا آدم بدبین و منفی نگری هستم و به همین سبب از آهنگای تلخ و منفی هم بیشتر خوشم میاد . مثلا آهنگای چاوشی نمونه ی بارز این تیپ آهنگاس . اما بعضی اوقات به امید و هیجان هم نیاز پیدا می کنم . هیجانش رو که میشه با آهنگای دوپس دوپس بَرَدوپس و شیش و نه! تزریق کرد ولی کمتر تو آهنگای ایرانی ایجاد حس امیدو می بینم . البته الان دوران آهنگای حماسی نیست و قرار هم نیست کسی بره بجنگه ولی واسه جوونای افسرده و مایوس شاید مفید فایده باشه .

یکی از این آهنگا ، آهنگ هدف حد نداره ی عرفان بود . یکی دیگه هم که تازگی ریلیز شده آهنگ حرکت اول ماهان بهرام خانه . کلا با سبک ۰۱۱۱ حال می کنم .

یه تیکه هایی هم از شعرش اینه :

با همین خون تو رگه هام ، با همین عشقی که دارم ، هر چیو که مانعم شه ، خیلی ساده برمی دارم ، پشت سر دعای مردم ، راه سختی پیش روم بود ، من می گیرم از زمونه ، چیزی رو که آرزوم بود …