حامداچ

شنبه که شد با کلی امید و آرزو و امین و اکرم! رفتم دانشگاه تا بعد از یه مدت مدید با برخی دیداری تازه کنم و چشام از دیدن بعضی ضعیفه ها پرنورتر بشه. یه کلاس داشتم که بهش میگن شیوه! که مخفف شیوه ی ارائه ی مطالب علمی و فنیه. استادمون هم زن بود و نمی دونم این مدیر گروهمون چشه که همش خانومای مجرد و خوشگل میاره واسه تدریس. قبلا درس شبکه داشتیم با یه خانومی که بین اساتید به خوش استیلی معروف بود و توی وبلاگ دانشگاهیم حسابی از خجالتش دراومده بودم.

قبل از شروع کلاس با یکی از بچه ها که ساعت قبل از ما بود مشغول مباحثه بودیم که این سوالو ازش پرسیدیم که استاد چطوریاس؟ خوشگله؟ گفت من چه می دونم!(دروغگوی کذاب!) رفتیم سر کلاس نشستیم و یه باصطلاح داف برنزه اومد تو کلاس درحالیکه موهاشو بلوند مایل به قهوه ای با رگه ای طلایی کرده بود و از شرح استایلش هم بگذریم که خودش خطاب به یکی از دوستان اینطور توصیف کرده : «استیلو داری؟[درحالیکه فیگور می گیرد] ببین زیرش چیه دیگه». از ذکر باقی شوخی دستی ها هم می گذریم.

درحقیقت برخلاف تصور عمومی ، من با ارئه دادن مشکل دارم. چه اینکه مثل درس شیوه ی این ترم ، موضوع آزاد باشه و حتی درباره ی روش های جلوگیری از بارداری هم بتونی ارائه بدی چه اینکه مطلب تخصصی باشه. مشکل از این نیست که توی جمع نتونم حرف بزنم. عیب کار اینجاست که اصلا نمی تونم حرف بزنم. جمله هارو می خورم و از یه موضوع می پرم به یه موضوع دیگه. سه شنبه گذشته یه درس تخصصی داشتیم که استادش گفت باید بیاین اینجا پرزنت کنین یا بدین.(فعلشو دقیق نمی دونم.) بعدش خطاب به جمع فرمود حالا دونه دونه تک تک بگین برای چی اومدین رشته ی کامپیوتر و حالا در این ترم های آخر نظرتون چیه.

اول از دخترا شروع کرد و بلااستثنا مثل چی تند تند جمله بود که به هم می بافتن. رسید به پسرا که درمقابل تعداد خواهران چون موری بودیم دربرابر کوه.(فکر کنم تشبیهم اشتباه بود. تشبیه مقداری بود درحالیکه باید تعدادی می بود. همین “می بود” هم یک کلمه ی از بیخ و بن اشتباس) دو نفر جلوتر از من بودن که عملا درجا *یدن. اولی که شعر سرود و دومی هم بیان کرد نظری ندارم و استاد هم گفت پس تو از اینایی هستی که دنیارو به فلانجات می گیری و فقط اومدی مدرکه رو بزنی زیر بغل و یه زن بگیری و بعدش بچه و خلاصه … .(البته که اینارو نگفت. ولی می شد اینچنین برداشت کرد)

نوبت به من رسید. خواستم متفاوت باشم.  شروع کردم و باز همون مشکل همیشگی و خوردن جملات. فکر می کنم باید یه ذره بیشتر تمرین کنم ولی چطوری؟ تو خونه بشینم با خودم حرف بزنم؟ بعد بابام نمیگه چرا بچه ام اسکول شده رفته؟ اگه تغییر جنسیت بدم حله؟ اصلا چرا انثی مسلط تر حرف می زنن؟ می دونین چرا؟ چون وقتی با همدیگه گرم صحبتن خیلی جدی و مودبانه سخن بر زبون می رونن. ولی ما جرأت نمی کنیم با همدیگه جدی حرف بزنیم و ایضا از هر پنج تا کلمه ای که به کار می بریم دوتاش منافی عفت نباشه.

قبل از هرچیز(شاید هم بعد از هرچیز) خدا رو شاکرم که این دوتا درسو حذف کردم و جاش دروس دیگه اختیار نمودم. ولی نگرانم. پس فردا میریم خواستگاری بابای دختره میگه خب دیگه چه خبر جیگررررر. منم بالطبع میگم خبری نیست. سلامتی. و عین بز به میوه ها می نگرم. راستش اعتراف می کنم که با این سن و سال و یال و کوپال هنوز بلد نیستم سیب و خیار پوست بکنم. اگه باباهه بگه دوماد گلم بیا خیار بخور منه بی نوا چه کنم؟

نمی دونم چرا ، اما با آلبوم جدید رضا یزدانی خیلی حال می کنم. انگار یه سبک جدید توی موسیقی ایرانی بوجود آورده هرچند که چاوشی شعراش قشنگ تره. وقتی گوش میدی گه زده میشه به احوالت. بعدش اینکه دیشب همینطوری تلویزیون رو شبکه ۴ بود که یه دفعه شنفتم روی عکسای خبری آهنگ کات شده ی متین دو حنجره گذاشته بودن. جالبیش اینجاست که کلیپ این آهنگ ده پونزده روز پیش ریلیز شده. آهنگ قشنگیه یعنی فقط تنظیمش قشنگه. کاش یه شعر درست درمونی روش میذاشتن یا یه خواننده ی خوش صداتر می خوند حداقل.

دانلود آهنگ همراه از متین دو حنجره