مدرسه ها وا شده

خب بعد از ماه ها زنگ شروع مدارس به صدا دراومد و بچه های خوب شیرچه زدن به سمت درس و کتاب. ما هم از این گاعده مستثنی نیستیم و راهی دانشگاه شدیم تا علم بیاموزیم و به کشورمون خدمت کنیم و قبل از هر چیز از پدر و مادرم که هماره سد راهم بودن تشکر می کنم و سپس از معلمین عزیز و اسکولم.

وارد دانشگاه شدیم و به ناگهان با پلاکارد تیکه پاره شده ای مواجه شدیم که نمی دونیم سگ پاره اش کرده ، گربه؟ یا اینکه دانشجوهایی که آویزون استاد هستن. ایشالا به همین پلاکارد اکتفا کنن.

همونطور که در تصویر زیر می بینین کل ساختمون به یک چس ستون بنده و اگه خدای نکرده یکی به معده اش فشار بیاد انا لله و انا الیه راجعون میشیم.

کارگران مشغول دید زدن می باشند. دستتو از دماغت دربیار کثافت

خب اینم یکی از کلاسا. ردیف اولش رو به دیواره ردیف آخرش تو دیوار. تخته پاک کن هم که داره افتاده کف کلاس.

در این تصویر یکی از دانشجوهایی مخبه رو می بینید که عازم کلاس درسه. آخه پسر خوب سر کلاس میری درس حمالی پاس کنی تو؟ استاد از کجا بره تو کلاس؟ پرش از مانع و فرقون و اینا؟ مگه استاد اسبه؟

خلاصه ما علاقمندان به علم و دانش رفتیم سر کلاس نشستیم و استاد هم که زنش رو گاز بود و بچه اش رو بند ، اومده بود تا به ما مشتاقان تحصیل از درخت دانش برگی بیاموزه. یه دفعه وسط کلاس کارگرا می ریختن تو دیوارو رنگ می زدن. افغانی با فرقون می اومد تو ، یکی با کامیون ، حراست با موتور رد می شد یه وقت کارگرا با دانشجوها …

خب ما خیلی مثبت و خوب هستیم و چون استاد یه ربع کمتر درس داد تا بره زنشو از رو گاز برداره شاکی شدیم و رفتیم اتاق اساتید واسه شکایت. اما کسی اونجا حضور نداشت و ما هم وقتی وضع اسفناک اساتید رو دیدیم خودمون خجالت کشیدیم و یه دم که داشتیم یه دم دیگه هم درآوردیم و گذاشتیم رو کولمون و رفتیم پی کارمون.

داشتیم می رفتیم خونه هامون که یکی از بچه ها تنگش گرفت و ما هم نگران بودیم خودشو خیس کنه. لکن برگشتیم تا یه مستراحی چاهی چیزی پیدا کنیم. البته پیدا کردیم اما یه خرده استفاده ازش سخت و پیچیده بود و نیاز به دفترچه راهنما داشت. پس اون اتفاقی که نباید می افتاد افتاد.

و این بود اولین روز تحصیل ما …

پی نوشت: این عکسا واسه دو سال پیشه. یکی از دوستان تو سایت قبلی مطلب نوشته بود که من با کمی دخل و تصرف دوباره نوشتمش.

دیدگاهی بنویسید


سیب چادری!

باز چت زدم. دیشب خوابای نافرم دیدم و اثراتش هنوز تو مغزم مونده. سرشب یه پارچ شربت آناناس! خوردم و تا الان نزدیک سی چهل بار رفتم دستشویی و هرچی دفع می کنم تموم نمیشه. اصلا نمی دونم این حجم عظیم کجا ذخیره شده و طبق آموزه های استاد تنظیم خانواده ، مثانه حداکثر یه لیتر ظرفیت داره ولی اگه بطور میانگین در هر بار حدود سیصد سی سی دفع شده باشه یه عددی درمیاد در حدود شیش لیتر و فکر کنم کل حجم خونم هفت لیتر باشه. حالا این همه مایعات کجام مخفی شده برام سواله.

پریشب یه کلیپی دیدم از مینا لاکانی که اومده بود صدای آمریکا. وقتی دیدمش یاد موضوعی افتادم و اینکه بعضی چهره ها هستن که میمیک صورتشون طوریه که رگ سادیسماتیکی آدم رو قلمبه می کنن و صورتشون طوریه که آدم دلش میخواد بگیرتشون شکنجه اشون کنه. نمونه اش هم همین خانوم که از گفتن اسمش خجالت می کشم و به هرحال اگه جاش بودم حتما می رفتم فامیلیمو عوض می کردم. خب زشته خب. فامیلیش فحشه. حالا یه وقت پیش خودتون نگین این پسره چه آدم سادیسمی مازوخیسمی اسکیزوفرنیکه ، وانگهی شاید هم باشم و این خیلی باکلاسه.

اون قضیه ی دختره تو پست قبل رو واسه مامانم تعریف کردم. همونی که جلوش عین زرافه سه نفری سه پرس چلو جوجه خوردیم با نوشابه و یه تعارف هم بهش نزدیم. همچین بویی پیچیده بود تو اتاقا. خلاصه والده ی گرام گفت که خب چرا؟ بنده خدا گناه داشت حداقل یه نوشیدنی براش می گرفتین. گفتم اتفاقا برامون چایی هم آورده بود. گفت چه آدمایی هستینا. و بعد پا شد رفت. البته زیاد هم ناراحت نشد. می دونین ، کلا نظر ویژه ای رو من داره. قبلا بهم می گفت نمی تونی با یکی از دخترای همکلاسیت دوست شی؟ واقعا ، تجدد و اوپن مایندی تا کجا آخه؟ البته ما از اون خونواده هاش نیستیم. شوخی می کرده.

میگن امروز روز دختره. البته خارجیا یه روز دیگه دارن که خب چون هنوز زمانش نرسیده کاری به نسخه ی خارجیش نداریم و من روز دخترو به این قشر! و بهتر بگم به این جنس! تبریک میگم. راستش معتقدم که کلا زن ها بهتر از مردا هستن و کلا زن بودن بهتر از مذکر بودنه و اصلا اگه کل دنیا همه مونث بودن خیلی دنیای قشنگ تری می شد.

به سایر جوامع کاری ندارم. اما حداقل تو جامعه ی ما زن بودن خیلی سخته. یه زن نمی تونه کار مهمی انجام بده و نمی تونه آدم بزرگی بشه. به عنوان یه آدم معمولی به دنیا میاد و همونطور ساده و عادی از دنیا میره. حتی اگه پسرش هم کاره ای بشه هیچ کس اسم مادرشو نمیاره و همه از باباش اسم میارن. میگن طرف پسر فلانیه. موضوع حجاب هم مسئله ی دیگه اییه. فعلا در موردش نمی نویسم اما نظر خودمو درباره اش دارم. اما در کل بنظرم اگه دختری بگه دوست داره پوشش اختیاری باشه بهش حق میدم. واقعا اذیت میشن. اما اینکه یه پسری توی فیص بوق بیاد بگه طرفدار حجاب اختیاریه به نظرم بی غیرت و چشم چرونه. دوست داره دخترا عور و پتی بیان بیرون که نگاشون کنه و حالشو ببره.

به هر حال روز دخترو به خودشون تبریک میگم و امیدوارم روزی بیاد که به معنای واقعی از زندگیشون لذت ببرن و این همه محدودیت الکی و دست و پاگیر براشون وجود نداشته باشه. البته بعضیاشون معتقدن زندگی ظرف شستن و جارو کردن نیست اما باور کنین زندگی میک آپ کردن و دریافت و ارسال اس ام اس عاشقونه هم نیست. باید بزرگ شد.

و همچون همیشه آه …

دیدگاهی بنویسید


سه حکایت (قسمت پنجم)

دوستی تعریف می کرد تو خواب دیده که یه مردی با لباس سفید که یه عمامه ی سبز داشته و صورتش نورانی بوده میاد بالا سرش. بعد دوستم بهش میگه : قربون دستت برو یه لیوان آب برام بیار خیلی تشنمه ، دمت گرم .

—————————————-

من : خب حکم چیه ؟

اون : آس

—————————————-

من : می دونستی اسم داف علیشمس ، نیلوشمسه؟

رضا : اِ ؟ پس اسم داف منم رضاشمسه

من : ای خاااااک تو سر هم ج*نس%بازت کنن.

دیدگاهی بنویسید


من از عهد عتیقم

عرض نکردم؟ تا پای جک باوئر رسید به عمان همچین دوران زندان و بیداری اسلامی رو فراموش کرد که مثل الاغ افتاد رو سارا شوره و یه ..ی از هم گرفتن که کم مونده بود فک جفتشون بیاد پایین. حداقل نکردن برن یه خلوتی یه قبرستونی جایی که کسی نباشه. جلو شونصدهزارتا دوربین. اون فتیل فتالین هم نقش نخودی رو داره و وقتی جک باوئر نباشه میره پیش سارا شوره می خوابه. به خدا خوبی به این اجنبیا نیومده.

امروز با دوستی رفته بودیم لباس نظامی بخریم تا وقتی برمی گرده خدمتش لباس نو داشته باشه. یه مغازه گفت سی تومن و جنسش کتونه. یکی گفت نخی اصل آمریکا نود تومن. دیگری بیان فرمود کتون یشمی خال خال پشمی نیمه پلاستیکی بیست پنج تومن. پرسیدیم نخی نداری؟ گفت نه بابا نخی به درد نمی خوره توش کپک می زنی. خلاصه منصرف شد و رفتیم چندتا کتاب کنکوری بگیریم و خیرسرمون بخونیم.

در حال قدم زنی بودیم که دوتا از دخترای همکلاسی رو دیدیم و از اونجا که من آدم به شدت یبس و گنده دماغ و آشغالی هستم ، رومو کردم اونور و به راهم ادامه دادم. فکر کنم از اینکه حسابشون نکردم ناراحت شدن. اما خب ، منم از اینکه منو حساب کردن ناراحت شدم. من هیچ جام خنده دار نیست که وقتی منو می بینن لبخند می زنن.

کتاب درسی که نخریدیم ارواح خیکم اما چندتا از این بساط فروشا کنار خیابون کتابای غیرمجازو پخش و پلا کرده بودن و منم که عاشق این کتابام. به طرف گفتم این انجیلا چند؟ (دقت کنید. منظور انجیر خشک یا آنجلا مرکل نیست) گفت کوچیکه هفت تومن بزرگه پنج تومن. در این موقع مغز من هنگ کرد چون اصولا هرچی گنده تر بالطبع گرون تر. گفتم یه ارزونشو میخوام. گفت این بزرگتره هست سه تومن. و دیگه اینجا بود که مغزم پکید. دید که دارم گیج می زنم گفت اون هفت تومنیه کاغذش خارجیه واسه همین گرونه. حالا اصلا چرا انجیل برمی داری؟ بیا این عهد عتیق و جدیدو بردار که تورات هم داره. خوشحال شدم و گفتم خب این چند؟ گفت دوازده تومن. و منم سوت زنان بی خیال شدم و حتی به جزوه های تبلیغی برادران اهل سنت حتی نگاه هم ننداختم.

بعدش رفتیم پیش یکی دیگه از دوستان که جلال و جبروتی راه انداخته و یه دفتر واسه شرکتش اجاره کرده و کلی کارمند و بازاریاب داره. هنوز وارد دفتر نشده بودیم که به دوستی که همراهم بود گفتم که دوست شرکت دارمون یکی از دخترای همکلاسی رو استخدام کرده و الان هم اون دختره تو اتاق دوستمون سکنی گوزیده. این دوستم هم که خیلی پسر محجوب و مأخوذیه و فقط چندبار جلو دخترا با گفتن الفاظ به … رفتم و … خل ، آبرو برامون نذاشته گفت من خجالت می کشم و نمیام. که البته بردیمش.

دخترک سخت مشغول کار بود ولی برامون چایی و شیرینی آورد. من شخصا غیر از سلام حرف دیگه ای بهش نزده بودم درحالیکه چهارتایی عین مرغ و خروس تو مرغدونی چمباتمه زده بودیم. دوست شرکتی غذا سفارش داد و بعد از چندی پیک گرامی بدون اینکه در بزنه وارد اتاق شد و غذاها رو روی میز گذاشت. سه پرس غذا بود. دوستم می گفت این (اشاره به دختره که در اون لحظه تو اتاق نبود) هیچی نمی خوره. و بعد عین گاو شروع به خوردن کردیم و حتی یه تعارف هم به وی نزدیم. وانگهی ، من چون معده ی ناقصی دارم نتونستم تا ماتحتش بخورم.

دختره هر سه تامونو تا حد زیادی میشناخت. منم رودرواسی رو کنار گذاشتم و تیکه های پسرونه به دوستان مینداختم که با ندای هیس هیس مواجه می گشتم. اصولا من از دوتا حرکت خوشم نمیاد. یکی اینکه یکی بهم بگه هیس و دیگری اینکه کسی بهم بگه به تو ربطی نداره. از شنیدن این عبارات ناراحت میشم هرچند گوینده به هیچ جاش هم نیست که من ناراحت میشم.

در آخر به منزل بازگشتم و درحالیکه برام هیچ حسی شبیه تو نیست بود ، وارد فضای اینترنت شدم و چشام به مواردی روشن شد که نباید می شد و سخت دل چرکین شدم. این قضیه به یکی از دوستان مربوط می شد و بلافاصله توی یاهومسنجر براش پیغام گذاشتم تا در مورد این اتفاقات توضیح بده. فعلا که نیومده اما امیدوارم بحث خیانت و خنجر و این حرفا نباشه. الانم که مشغول تحریر هستم به شدت عصبانی ام و می تونم شتر با بارشو یه جا بخورم. در اینجور مواقع شاعر میگه که «دلبر بلا ، اون قد و بالا ، جیگر طلا ، وای حنا» و در ادامه « حنا به خدا ، بده یه ندا ، تا بشم فدا ، وای حنا» و پس از گفتن این حرفا حنای مورد نظر شونصد میلیون بار از اتاق پرو بیاد بیرون و اعضای مربوطه رو در چشم سایرین فرو کنه و شاعر هم یک *لاخ بهش بده و بگه : ایتس گود … ایتس وری وری گود …

و برخلاف همیشه اه … اوووووآخ … تف

دیدگاهی بنویسید


همه بو میدن

یکی از خصوصیات اخلاقی ما اینه که تا وقتی یه خارجی سفیدپوست می بینیم کلی ذوق می کنیم و میخوایم بهش هی حال بدیم. شاید چون زبونمونو نمی فهمه فکر می کنیم مثل یه بچه معصومه (معصومه نه ، معصوم است یعنی). همین چند روز پیش اون آمریکاییا رو آزاد کردن. فتیل فتالین و جاشوآ بل و جک باوئر و سارا شوره رو هم که قبلا ول داده بودن. (ای بابا … چهار نفر شدن که) چند سال پیش هم با کلی خدم و حشم ملوانای انگلیسی رو بدرقه کردن و بعدش اون زنه با روسریش عکس انداخت و طوری روسری رو دستش گرفت که انگار بو میده. البته اگه روسری بو میده پیشنهاد میشه از شال و یا در مواقع احتیاج از مقنعه استفاده بشه و غیر از اینا هم چیزی به ذهنم نمی رسه. بیگودی نمیشه؟ نه؟ زیاد اطلاعات درستی ندارم.

چند شب پیش با دوستی چت می کردم. ترم اول دانشگاه بیشتر با هم بودیم اما کم کم ارتباطمون کم شد و الان هم که فقط هرچند ماه یکبار با هم چت می کنیم. البته همین که این ارتباط ادامه پیدا کرده از اوپن مایندی! منه وگرنه اصلا نباید این دوستی شکل می گرفت زیرا من هیچ نقطه مشترکی بینمون نمی بینم. خلاصه با تف دوستی رو نگه داشتیم فعلا.

به هر حال. گفتش که سال دیگه میخواد از ایران بره و اصلا هم براش فرقی نمی کنه کجا باشه. هرجا راهش دادن میره. من نپرسیدم اما مطمئنم که قصدش اقامته و نه تحصیل. اصلا به جرأت میشه گفت درصد بالایی از کسایی که مهاجرت می کنن به نیت تحصیل و شغل نمیرن و بلکه نیات دیگری دارن. به هرشکل به دلیل عرف و قانون حاکم بر کشور بعضی کارا رو نمیشه انجام داد و یا انجام دادنشون کلی دردسر داره و عده ای هم که دوست دارن این اعمال رو به دفعات زیاد تجربه کنن ، راهی سفر میشن و میرن. پولدارا اروپا و کانادا و آمریکا و بی بضاعتا هم مالزی و تایلند و کشورای عربی.

قطعا متوجه منظور من هستین که هدفشون اقامته و قصد یکی دو هفته گشت و گذار ندارن. وگرنه من شخصا خودم عاشق اینم که برم دنیا رو ببینم و حتی بدم هم نمیاد غذای چینیا رو امتحان بکنم اما بحث موندگار شدن جداس. بالاخره برای رشد و نمو هر آدمی کلی هزینه میشه و اینکه عین گاو سرشو بندازه بره یه کشور دیگه و هیچ سودی واسه کشورش نداشته باشه یک نوع بی غیرتی و خیانت به کشوره. البته منکر سختی زندگی تو اینجا نیستم اما اولا طرف می تونه جای دیگه زندگی کنه اما نفعش به وطنش برسه و ثانیا مگه ما چقدر قراره زندگی کنیم که همه اش هم توی غربت باشه؟ هی پول رو پول بذاریم و بخوریم و بنوشیم و بکنیم و بمیریم؟

حالا اصلا خیرتو نخواستیم شر نرسون حداقل. میرن کشور اجنبی و شروع می کنن بد گفتن از ایرانیا. چه می دونم میگن ایرانیا دزدن و وحشی و گوساله و الاغن و مثل سگ می خورن و عین گاو می رینن و از این حرفا دیگه. حالا اگه طرف با حکومت مشکل داشته باشه یه چیزی ولی آخه یکی نیست بهش بگه مگه خودت از این مردم نبودی؟ انقدر از این تازه به دوران رسیده ها بدم میاد. اصلا می دونین چیه؟ از آدمای سوسول هم بدم میاد. از اینا که میگن وای سوسیس نمی خوریم جوش می زنیم و از کسایی که تا یه بارون می زنه مثل قحطی زده ها هجوم می برن زیر سقف و سایه بون. باور کنین حاضرن شیکم همدیگه رو هم جر بدن تا خیس نشن. بدم میاد از اونایی که حاضر نیستن پنج دقیقه پیاده برن و تاکسی می گیرن. به شخصه از همه بدم میاد و اصلا من تازه به دوران رسیده ام و الان هم میخوام برم ناخونامو مش(؟!) کنم. من خیلی خوب هستم. حیف که فوق ندارم وگرنه کاندید مجلس می شدم.

و مثل همیشه آه …

دیدگاهی بنویسید


فرت فرت

سلام. ساعت یازده و پنج دقیقه اس و من شدیدا چت زدم. تو این سایت دومین باریه که اول پست سلام می کنم و شما بذارین به حساب چت زدنم. وقتی چت می زنم نبوغم فوران می کنه و طبق توصیه ی پزشکان برای غلیان فوران و یا قلیان فراوان باید مست کرد و از اونجایی که اگه من مست کنم دیگران منو … بنابراین در شبانه روز چند ساعت بیشتر نمی خوابم و در نتیجه بیشتر اوقات فرت فرت چرت و ایضا چت می زنم. بارون هم که میاد.

امروز با تنی چند از کلام دوستان همکلام شده بودم و قرار بر این بوده که بهم زنگ بزنن و بگن ارواح شیکمشون کِی میخوان برن واسه کلاسای کنکور ثبت نام کنن. امروز همگی متفق القول بیان نمودند که ریدی و ما نمی خوایم ثبت نام کنیم و خودت گمشو برو ثبت نام کن. از طرفی ابراز داشتن که این کلاسا هیچ دو زار هم ارزش نداره و من هم گفتم اگه نرم بابام دندونامو ارتودنسی می کنه و این هم لازمه. اصلا می دونین ، من هیچ رغبتی به درس خوندن ندارم و دوست دارم پول دربیارم و هرچی پول دارم بدم نیروگاه آمنه. لکن پدر می فرمایند که گه نخور بچه. فعلا بشین درستو بخون بعد از کنکور اگه خواستی فرت فرت بخور. حالا من موندم و دو دلبر ، اینور بدم یا اونور. البته منظور از دادن ، قر دادن می باشه و نه مسئله ی دیگه ای. آره دوست جونام حالا نمی دونم چیکار کنم و همش غصه می خورم. برام دعا کنین. آخه می دونین چیه ، چون خیلی ناناحنم ناخونام کج در اومدن و حالا باید کلی پتیکور کنم و موهامم که فرت فرت ریزش گرفته و نیاز به بیگودی(؟!) داره. بله عجیجانم…

ظرف امروز و دیروز و بلکمم دیروز و امروز ، دو نفرو در ملأ اعدام کردن. یکی با خنده و شوخی دستی رفت پای چوبه و دیگری با کلی زاری و التماس و افت فشار. یکی برای قتل از مدت ها قبل نخشه کشیده و بعد با گلوله فرت فرت طرفو سوراخ کرده و اون یکی واسه اینکه بیشتر کتک نخوره ، فرت فرت چاقو رو کرده تو طرف. هفته ی پیش هم کوشا رفت قاطی باقالیا. همونی که فرت فرت چاقو رو کرده بود تو دختره. می بینین ، در مدت دو ماه چطور زندگی آدما از اینور به اونور میشه؟ مثلا همین خود من. الان بیست و دو ساله نه اینور دادم نه اونور. والا. آدمم اصلا من؟

تازگی وقتی روزنامه ها و خبرگزاریا رو می خونم دلم میخواد فرت فرت عق بزنم. دلیلش اینه که خبر روز اختلاسه و من نمی فهمم قضیه اش چیه و حوصله ی فهمیدنش رو هم ندارم. مغزم کار نمیده. اصلا نمی فهمم کی کیو اختلاس کرده و کی کیو نکرده اختلاس. فقط می دونم با سه هزار میلیارد کلی استادیوم آزادی میشه پر کرد. کافیه سه هزار میلیارد رو تقسیم بر صد هزار کنین. هان؟ (آدم خوشمزه ای هستم)

به شخصه اعتقاد دارم که مغزم از دست رفته و حالا که مغز ندارم چه خوبه که به فکر بالدی بیلدینگم باشم و بنابراین هفته ی پیش رفتم دمبل گرفتم و فرت فرت در انواع و اقسام حرکات مختلف زدمش و کلی هم عضلاتم هنگ کردن. بعد از اینکه یخده ورزش می کنم کانهو سگ اعتماد به نفس پیدا می کنم دچار طراوت مفرط میشم و از اونجایی که قر تو کمرم فراوون میشه و به هرحال نمی دونم کجا بریزم لکن میرم دستشویی و قرها رو دفع می کنم. البته لازم به ذکر است که من حتی در روز عروسیم هم نخواهم رقصید و بابام و باباش هم این کارو نکردن و حتما به پسرم هم میگم نرقصه. وانگهی ممکنه بچه ام دختر بشه و دیگه جرأت نکنم بهش حرفی بزنم. آخه می دونین ، کلا انسان مونث ذلیلی هستم.

ساعت مُک یازده اس. خیلی خوبه. انگار زمان متوقف شده. اگه مهمون نداشتم حتما بازم مینوشتم اما دور از جون شما جبرئیل اومده میگه بیا حکم بزنیم. خب قبل از اینکه دوستان ارزشی بنده رو بازداشت کنن و از داربست آویزون ، شما رو بدرود می کنم… خب … حکم پیکه… من عاشق پیکه ام. (چطوری جرارد؟ به شکیرا سلام برسون. از طرف من بوسش کن. کار دیگه ای هم خواستی انجام بدی اشکال نداره البته)

دیدگاهی بنویسید